Zonder de jarige Fred Ivens en ook zonder Pertap Malahé vertrok het eerste tiental naar Rijnsburg. Daar stonden de super-invallers Hans den Engelsman en Patrick Stork al klaar. Ook deze wedstrijd diende er weer gescoord te worden om uitzicht op het ontstijgen van de degradatiezone te hebben.
Hans trof zijn neef Arie Schoneveld en had dus een extra motivatie. Heel langzaam maar zeker bouwde Hans een klein voordeeltje uit en won als eerste. Tweede meevaller was de remise van Gerard de Groot tegen de Rijnsburgse kopman Cor van Dusseldorp. Een kleine verrassing van Gerard in het vroege middenspel zorgde voor een comfortabele positie en dus een gemakkelijke remise. De voorsprong werd verder uitgebouwd door Wim Bremmer die een mooie drukpartij in winst omzette en door Patrick Stork. Patrick liet een combinatie toe die zijn tegenstander na een uur rekenen ook nam. Patrick had echter goed gezien dat zijn voorpost net houdbaar was en won door positie- en tijdvoordeel. Na een vrij vlakke remise van Jeroen Kos en een combinatieve nederlaag van Hein van Dee was de stand voor de eerste tijdcontrole al 4-8.
Daarmee was de strijd nog niet gestreden. Herman Vroom had een vreemde stand tegen de sterke Richard Kromhout en Roy Bidesi had iets te vroeg een schijf geofferd voor een doorbraak en kon niet meteen dam halen. Herman zou echter Herman niet zijn als hij zich bevrijdde uit de lastige stand. Tot ieders verrassing ging hij nog een stapje verder en wist met een positionele wending de winst naar zich toe te trekken. Ook Roy wist zijn partij op remise te houden, zodat iets na vieren de overwinning al een feit was.
Het was toen nog lang wachten op Jaap van Galen en Piet Lodder. Jaap moest nog alle zeilen bijzetten om de winstplannen van zijn tegenstander te dwarsbomen. Piet miste ogenschijnlijk twee keer de winst, maar bewaarde het lekkerste voor het laatst. Hij wist een 2-om-2 eindspel thematisch naar winst te voeren. Een fraaie en ruime 14-6 dus en weer een treetje hoger op de ranglijst.
Dinsdag stond de uitgestelde wedstrijd voor de WHDB/DMH-hoofdklasse tegen Van Stigt Thans op het programma. Omdat eerder al van ODB/Haeghe-Z gewonnen werd, zou winst in deze wedstrijd een belangrijke stap zijn op weg naar het kampioenschap, een titel die al drie jaar in het bezit van de Schiedammers is. Vandaar dat het eerste team voor deze gelegenheid extra versterkt was. Maar ook Van Stigt Thans had met het opstellen van Burgerhout geen halve maatregelen getroffen.
Aanvankelijk ontwikkelde de wedstrijd zich evenwichtig. Piet Lodder had positioneel nadeel, maar Fred Ivens leek met vier aanvallende schijven tegen twee verdedigers de flankaanval van Kees Romijn te kunnen weerleggen. Bennie Provoost was echter de eerste die resultaat boekte. Met handig laveren wist hij Wim Vrijland naar de randen te drukken en winst via het centrum te forceren. Het derde punt scoorde Gerard de Groot, die met een verrassende zet de druk van Frits Luteijn uit de stelling haalde en vervolgens zonder problemen de remisehaven haalde. Het verlies van Piet Lodder zorgde weer voor een gelijke stand. Wim Bremmer bleef na een goede opening zonder enig probleem op de been tegen grootmeester Rob Clerc.
De situatie werd enigszins penibel doordat Patrick Stork onverwacht verloor van Edwin de Jager. Het klassieke standje bevatte toch te veel problemen. Het leek daardoor even dat de wedstrijd verloren zou gaan, ook omdat de door iedereen verwachte schijfwinst van Fred er helemaal niet in bleek te zitten. Die partij eindigde dan ook in remise. Gelukkig zat het even mee doordat Guido van den Berg niet de juiste weg naar remise vond en Jeroen de kans bood met een eindspelmotiefje te winnen. Nadat Jaap na een vliegende tijdnoodfase ook het evenwicht had bewaard, werd voor de 8-8 getekend.
Van Stigt Thans en Den Haag delen nu de koppositie in de hoofdklasse, in de wetenschap dat de Schiedammeras nog tegen ODB/Haeghe-Z moeten aantreden. Maar ook Den Haag heeft nog lastige wedstrijden, onder andere tegen VST2.
Het eerste team verrichtte knap werk door in de zesde ronde koploper TDV een punt afhandig te maken. Den Haag, dat in de hoofdklasse B inmiddels al drie ploegen onder zich heeft, was tegen TDV tot de tanden toe gewapend en sloeg via de routiniers Fred Ivens en Wim Bremmer in het vierde speeluur toe. Fred verraste het jonge talent Thijs van den Broek met een damcombinatie en won probleemloos. Wim veroverde met subtiel spel de voorpost in het centrum, die de Belg Jimmy Depaepe al in de opening ingenomen had. Een tegenvaller was dat Patrick Stork - invaller voor Herman Vroom - in een gezond ogende aanvalspartij een typezetje van Willy van den Braak had gemist. Gerard de Groot had als eerste al de punten gedeeld met oud-bondsvoorzitter Theo van den Hoek, die in recordtempo de schijven in de doos deed belanden.
Roy Bidesi bleef probleemloos overeind tegen Chris Korsten. De Tilburger had zelfs een offer nodig om de remise veilig te stellen. Ook Jeroen Kos en Jasper Daems hielden elkaar in evenwicht. Hein van Dee trof in Cor Kuystermans opnieuw een topscorer. Hij kreeg in het laat-klassieke middenspel nadeel waarna de partij met een combinatie gevolgd door een sterk slot in Hein’s nadeel beslist werd. Piet Lodder kwam in een spectaculair potje met de schrik vrij toen Kees van Bakel meteen na de tijdcontrole twee zetten verwisselde en Jaap van Galen hield in een zware positiepartij gelijke voet met de produktieve Arthur Hanssens. Pertap Malahé speelde een sterke partij en verkreeg een kansrijke flankaanval. Het bleek echter niet genoeg voor de winst: 10-10.
Voor Paul Heskes was de wedstrijd tegen Naaldwijk 2 een weerzien met zijn oude clubgenoten, helaas lukte het hem niet om met tenminste één punt naar huis te gaan, Walter de Koning was er als de kippen bij toen Paul onbedoeld een combinatie open zette. Daarvoor kreeg Ben Gehrke van Nico Zwinkels er ook al een om de oren, deze was extra zuur, omdat hij, met een schijf minder, zelf naar dam had kunnen combineren. Er had nog een "verlenging" in kunen zitten, als de overige twee partijen werden gewonnen, wat zeker tot de mogelijkheden had behoord. Alex Kruyshoop had daartoe de beste kansen. Jan v.d. Voort wilde te snel naar dam ten koste van een schijf. De doorgebroken schijf werd echter teruggegooid, waarna Alex zelf de overkant kon bereiken. Helaas op het verkeerde veld, waarna de partij toch nog remise liep. Rinus knokte tegen voorzitter Geert van Marrewijk dapper tot over elven, maar ook hij kwam niet verder dan een puntendeling.
Lees meer: Tweede bekerviertal na foutenfestival uitgeschakeld
De uitwedstrijd tegen het derde team van Van Stigt Thans werd met 12-8 verloren. Deze ploeg is met name te sterk voor ons in de breedte. Het waren vooral kleine finesses die het wedstrijdbeeld bepaalden. Ben verloor al snel door een kleine damcombinatie. Daar stond wel een winstpartij van Radjin tegenover in een rare wedstrijd. Positioneel stond Radjin slecht met een wel heel topzware korte vleugel en nauwelijks centrum. Toch wist hij zich hieruit te redden en wist een schijfje te winnen met vrij snel later de partij. Ook Paul liet zich in een vrijwel gelijkwaardige stand verrassen en dat overkwam ook Alex. Hans van de Vijver wist in een knappe partij Matthijs Broek op remise te houden. Het jeugdig talent Michiel Torn speelde beheerst tegen Frans Frentrop. Langzaam werden de sleutelvelden veroverd en in een 5 om 5 stand was verlies onontkoombaar. Een 9-3 tussenstand als resultaat. De spannendste partijen waren nog bezig. Er gloorde nog een klein beetje hoop toen Bas zijn tegenstander langzaam maar zeker overspeelde. Alfred speelde tegen Edwin Torn en stond vanaf de opening enigszins onder druk en kwam uiteindelijk in een korte vleugelopsluiting terecht. Daar leek hij zich goed uit te redden, maar zoals wel vaker vergat hij in een dun standje de zetcontrole. Met hangen en wurgen en profiterend van de tijdnood van Edwin sleepte hij nog een puntje uit het vuur. Frans van Eenennaam speelde aan het hoogste bord geconcentreerd en goed, maar moest opnieuw in een teleurstellende remise berusten. De derde Frans, Poorter genaamd, speelde prima. Met enige tempo’s achterstand liet hij de positie kantelen naar klassiek, een speltype wat hem wel toevertrouwd is. Hij moest dit keer echter lang spelen om een kleine onnauwkeurigheid in remise te laten eindigen.