Omdat we met twee invallers naar Utrecht gingen, wisten we dat het een zware wedstrijd ging worden. Utrecht kon namelijk vijf spelers opstellen met een rating rond de 1200. Toch had er uiteindelijk wel wat meer in gezeten dan de 14-6 nederlaag.

In deze wedstrijd maakte onze nieuwe aanwinst Reza Ghafoerkhan zijn debuut. Hij bracht een goede, kansrijke partij op het bord, maar kon toch net niet winnen. Frans van Eenennaam verloor in het middenspel bijna een schijf, maar kwam daardoor positioneel zo slecht te staan dat er geen houden meer aan was. Hetzelfde gold bijna voor Harry Zandvliet, maar hij wist met een verrassende combinatie de remise te houden.

Dat gold niet voor Frans Teijn. Hij speelde een interessante partij met het Drost-offer van zijn tegenstander. Dat ging prima maar in een 4-om-4 stand blunderde hij en kon opgeven. Gerard de Groot probeerde het tij te keren met een riskant offer in een klassieke stand. Het was wat te riskant en het werd met wat geluk nog remise.

Inmiddels was wel duidelijk dat we de achterstand niet meer in zouden lopen. Integendeel, die werd nog groter toen Herman Vroom, die tot dan toe een vlekkeloze partij had gespeeld tegen de Utrechtse kopman Arne van Mourik, op het laatst toch nog de fout in ging. Ook onze invaller Oedebhaan Dihal, die aan bord 10 vocht als een leeuw, ging in het zicht van de remisehaven ten onder en miste zijn verdiende punt.

Ook Bas Baksoellah verloor zijn partij, nadat hij op klaarlichte dag een schijf was kwijtgeraakt. Nadat Nico Leemberg zijn gelijkwaardige klassieke partij remise had gespeeld was het tijd voor onze topscorer om de eer te redden. In een zeer dunne klassieke stand forceerde Hein van Dee schijfwinst en vervolgens een 4-om-2 eindspel. Nadat dat nogal onnodig flink gerekt werd, was de partijwinst binnen en mochten we toch nog naar huis.