Dinsdag 13 november. Zet die datum alvast rood omlijnd in uw organiser of zakagenda. Dan wordt er naar alle waarschijnlijkheid beslist welk zestal zich hoofdklassekampioen van de ZHDB mag noemen. Op het programma staat dan de clash, de topper, de onverbiddelijke kraker DC Den Haag-Damlust. Beide teams leiden na vier van de negen ronden met de maximale score. Prosman c.s. kunnen alleen bogen op betere bordpunten. De verdere ons nog resterende wedstrijden moeten – in principe – te doen zijn: de reserves van Van Stigt Thans en de drie onderste zestallen Leiden, Naaldwijk en Alphen.
Ook tegen De Lier ging het voor ons aanvankelijk niet helemaal van een leien dakje. De eeuwige rivalen Peter van der Stap en Fred Ivens troffen elkaar aan bord twee. Toen het spannend werd hadden beiden verplichte zetten, met een uitgewoede stand en een remise op de 38ste, o pardon 40ste zet tot gevolg. Jeroen Kos had duidelijk het beste van het spel tegen Martin van der Hout maar het was toch heel prettig dat de Monsterse Lierenaar in het middenspel een niet al te diep maar gemeen zetje over het hoofd zag. Op dat moment stond Sven Winkel al huizenhoog gewonnen tegen Wim Boer die een schijf wegblunderde maar op dat moment al eigenlijk niets meer te hopen had.
Dat was 5-1 maar toch keek ik op dat moment met enigszins gefronste wenkbrauwen naar de partijen van Harry Zandvliet en (vooral) Herman Vroom. Harry had na een wat mislukte opening in het late middenspel tegen Piet van Staalduinen echter al het ergste achter de rug en boekte zelfs nog een keurige, gelijkwaardige remise. Herman was echter een groot zorgenkindje. Hij speelde iets wat ik maar de ‘dolle aardbeivariant’ noem, nam veelal razendsnel de meest verplichtende beslissingen en begon – zo leek het mij aanvankelijk – onder het motto ‘als het kalf verdronken is, dempt men de put’ pas gulzig zijn bedenktijd te consumeren. De ‘ínkeer’ kwam gelukkig nog net op tijd. Herman vond telkens de enig juiste zet, maakte optimaal gebruik van de taktische mogelijkheden die de stelling bood en sleepte nog heel knap een punt uit het vuur.
Intussen had Pertap Malahé een prima partij afgeleverd tegen de Lierse veteraan Frans Slot, de acht kruisjes al gepasseerd maar wel de regerend hoofdklassekampioen van het Westland. In het late middenspel haalde Pertap het maximale uit een voor hem voordelig klassiekje. Met een fraai gambiet ontmantelde hij de linkervleugel van zijn opponent die nog wel de damlijn bereikte maar z’n dubbeldekker ook meteen kon inleveren.
De Lier-DC Den Haag 3-9
1. Wim Boer-Sven Winkel 0-2 (3)
2. Peter vd Stap-Fred Ivens 1-1 (1)
3. Martin vd Hout-Jeroen Kos 0-2 (2)
4. Piet van Staalduinen-Harry Zandvliet 1-1 (4)
5. Jerry de Nijs-Herman Vroom 1-1 (6)
6. Frans Slot-Pertap Malahé 0-2 (5)