De wedstrijd begon niet zonder problemen omdat de voorbereiding van De Vaste Zet op deze belangrijke wedstrijd niet vlekkeloos was. Maar liefst vier basisspelers ontbraken. Yuri Lagoda had visumproblemen, Patrick Casaril en Ronald Schalley speelden in het Belgisch kampioenschap en Olga Kamyshleeva heeft zwangerschapsverlof. Maar het kon erger. Negen spelers konden de weg niet vinden en kwamen te laat. Toen moest ook de opstelling nog op papier gezet worden. Het tijdnadeel van de Limburgers was toen al een half uur maar voor onze spelers was het natuurlijk ook geen rustig begin.
In de wedstrijd was het CEMA die het eerst toesloeg. Robin Vogelaar speelde een nadelige Rozenburg aanval en moest na 2 uur al constateren dat ook zijn combinatie niet klopte. Dat was een tegenvaller maar aan de andere borden verliep alles naar wens. Patrick Stork, Wim Bremmer, Jeroen Kos en Fred Ivens hadden zwakker ingeschatte tegenstanders en hun partijen ontwikkelden zich positief. Daar tegenover stond dat Pertap Malahé en Gerard de Groot onder druk stonden. De wedstrijd nam echter een heel andere wending dan verwacht….
Stefan Stapper was na Robin de tweede die uit was met een remise tegen de sterke Ibrahim. Stefan kon het vertrouwde klassieke spel van de Afrikaan niet ontwijken en had een narrow escape. Intussen hadden de partijen van Gerard en Pertap een verrassende wending genomen. Wellicht onder druk van de stand op de andere borden nam met name Leopold Sekongo tegen Gerard grote risico’s en kwam in een nadelig eindspel terecht. Ook Pertap verkreeg plotseling uit het niets een kansrijke stand.
En aan die andere borden ging het toch niet helemaal zoals gedacht. Jeroen moest na een dure damcombinatie nog alle zeilen bijzetten en Wim en Fred konden ondanks een plusschijf niet winnen. Alleen Patrick Stork wist met sluw spel te winnen. Hij leek geen winstkansen te krijgen tegen Dieter van Gortel die overduidelijk op remise uit was. Patrick nam in eigen tijd echter een pauze van een half uur (hij deed net of hij dacht) en haalde daarmee misschien zijn tegenstander uit het ritme. In een 4-om-4 stand wist Patrick in ieder geval alsnog zijn terreinvoordeel in winst om te zetten.
Intussen had Hans den Engelsman, voor wie Herman Vroom zijn basisplaats afgestaan had, zich Paul Nitsch van het lijf te houden. Hans gaf de kersverse kampioen van Duitsland geen kans met een sluitende omsingeling.
Het spannendste deel van de wedstrijd moest nog komen. Sekongo had tegen Gerard twee schijven moeten offeren om door te breken. Toen Gerard op het juiste veld dam haalde en nog een derde schijf ging winnen was de winst echter binnen en stond Den Haag op voorsprong. CEMA maakte echter weer gelijk doordat Jaap het niet bolwerkte tegen grootmeester Macadou N’Diaye. Jaap had echter lange tijd uitzicht op remise en dat is psychologisch toch van belang voor de strijd op de andere borden.
Alle druk lag toen op de schouders van Pertap Malahé die als wel vaker plotseling een gewonnen eindspel op het bord had ‘getoverd’. Heel secuur, en uiteraard veel te langzaam naar het idee van de omstanders, voerde Pertap de partij naar winst. Na bijna zes uur spelen was de zenuwslopende partij eindelijk ten einde. 11-9 en het feest kon beginnen!
| Den Haag | CEMA/De Vaste Zet | 11-9 | |
|---|---|---|---|
| 1 | Hans den Engelsman (1344) | Paul Nitsch (1435) | 1-1 (4) |
| 2 | Pertap Malahé (1231) | Brion Koullen (1271) | 2-0 (10) |
| 3 | Patrick Stork (1263) | Dieter van Gortel (1016) | 2-0 (6) |
| 4 | Jaap van Galen (1233) | Macodou Ndiaye (1457) | 0-2 (9) |
| 5 | Robin Vogelaar (1209) | Ove Verdel (1276) | 0-2 (1) |
| 6 | Jeroen Kos (1273) | Erwin Heunen (1254) | 1-1 (3) |
| 7 | Fred Ivens (1367) | Martijn van Gortel (1163) | 1-1 (5) |
| 8 | Wim Bremmer (1350) | Stephen Lenselink (1138) | 1-1 (7) |
| 9 | Gerard de Groot (1232) | Leopold Sekongo (1325) | 2-0 (8) |
| 10 | Stefan Stapper (1249) | Adiatou Ibrahim (1325) | 1-1 (2) |