Vorig jaar werd, met een team dat op sterkte kon uitkomen, tegen Verhaar/DVA het enige wedstrijdpunt behaald. Ook nu in feite geen verzwakkingen. Radjin Chandarsing is de laatste weken aardig op dreef, maar speelde ditmaal te snel en kreeg een damcombinatietje tegen en kon opgeven. Alex Kruyshoop had een goede opening, maar overzag helaas schijfverlies, maar vocht door. In het late middenspel maakte zijn tegenstander een foutieve afruil waardoor Alex het schijfverlies ongedaan gemaakt zou kunnen worden. Alex had echter last van acute damblindheid en sloeg verkeerd en ook hier maakte een dam een eind aan de partij.
Frans Poorter kreeg de winst niet rond tegen zijn jonge tegenstander. Iets wat Rinus Snellaars gelukkig wel lukte, op redelijk eenvoudige wijze zelfs. De puntenmachine ging daarna lopen, als eerste voegde Radjen Kalloe een degelijke remise toe aan het bordpuntentotaal. Jan Kok (voor Roy Bidesi, die al te veel in het eerste heeft gespeeld) won keurig en zorgde zo voor de gelijkmaker. Ashok Mahabier leek te moeten capituleren na een verkeerd tempo maar zijn tegenstander profiteerde hier, ondanks een schijf meer, niet van. Ook remises waren er voor John Kolstee en Radjesh Lachman, waarbij ook laatstgenoemde in het eindspel over enig geluk niet te klagen had. In een zeven-om-zeven-stand had Moen Lachman het tiende punt kunnen binnenhalen, maar net voor het doen van de vijftigste zet waren de twee uur voorbij, zodat de twee wedstrijdpunten in Alblasserdam bleven. Een bijzonder zuur einde dus.
De laatste wedstrijd is op 16 februari de streekderby tegen Westland DC dat zich bij winst kampioen mag noemen.