Tsja, als de kanonnen zwijgen dan is het sprookje uit. In de eerste ronde van de landelijke bekercompetitie schoot ons topkwartet nog met scherp maar in de tweede ronde waren de kogels onverwacht voortijdig op. Al scheelde het maar een haartje of we hadden ons in Het Koelhuis (Huissen) toch nog bij de laatste acht op het strijdtoneel van de finaledag geschaard.
Het begin van ons op papier zo sterke sterrenteam was nog naar behoren. Tegen Zaanstreek werd het krachtsverschil in een score van 6-2 uitgedrukt. Echt soepeltjes ging het toch niet. Fred Ivens schoot in de opening een grote bok maar had mazzel dat Ruud Holkamp het niet zag. Ook daarna ging het niet echt van een leien dakje en haalde Fred opgelucht adem toen zijn remiseaanbod werd geaccepteerd. Ook de remise van Sven Winkel tegen Ruud Groot, die zijn defensie keurig gesloten hield, was een tegenvaller. Friso Fennema ontfutselde Paul Teer combinatief eerst een schijf en maakte het karwei vervolgens keurig af. Jeroen Kos stond naar eigen zeggen 'helemaal plat' tegen Dik Vermeulen maar had in wederzijdse nijpende tijdnood met een slimme manoeuvre het laatste woord.
In de tweede ronde tegen RDC ging het faliekant mis. De Rijnsburgers beschikten weer over Cor van Dusseldorp (terug uit Salou) en hadden tevens Frerik Andriessen opgetrommeld. En dat scheelt wel even meer dan een slok op een borrel. Frerik bouwde een drukstand op en trakteerde Friso in het gevorderde middenspel op een op slag gewonnen afwikkeling naar dam. Cor stevende tegen Jeroen met orgineel spel vanuit een bekende gambietopening af op een mooie positionele zege. Fred stond na een gedwongen afwikkeling in de beroemde hogere zin verloren tegen Arjan de Mooij maar glipte – z'n leeftijd ten spijt – aalglad door de mazen van het net en bereikte zo waar nog een gelijkwaardige remise. Sven kreeg in een rustig positioneel partijtje ook tegen Richard Meijer het beste van het spel maar kon weer geen ijzer met handen breken: remise.
Omdat Damcombinatie Fryslân precies dezelfde resultaten had geboekt als wij moest onze onderlinge strijd uitsluitsel geven over de vraag welk viertal als nummer twee uit onze poule naar de finale zou gaan. We hadden opnieuw de opstelling een tikkeltje aangepast en dat leek goed uit te pakken. Friso zat de hele partij aan de goede kant van het bord tegen Bert Oegema die er, opgejaagd door de klok, niet meer uitkwam en zich na een leuke finesse gewonnen moest geven. Fred speelde ook z'n derde partij remise. Tegen Siep Buurke was het weer op of net over het randje maar 'Ivens uit Ingen' bleef in z'n nu echt allerlaatste wedstrijd voor DC Den Haag wel ongeslagen. Overigens: zaterdag 16 november is Fred weer in De Brink maar dan als speler van WSDV....
Jeroen zette tegenover het aanvalsblok van Teake Kooistra een omsingeling die tot mislukken gedoemd leek. Met een spectaculaire afwikkeling redde onze captain het vege lijf en leken we het toch nog te gaan redden. Edoch: Sven zag zijn ogenschijnlijk voordelige positie tegen Gabriël Heerema omslaan in een stand die steeds nadeliger voor hem werd. Onze kopman bereikte nog wel een vier-om-vier maar remise zat er niet meer in. De eindstand werd dus 4-4 waarna het resultaat aan het eerste bord beslissend bleek. Overigens zijn we eerder dit jaar clubkampioen van de ZHDB geworden doordat Sven aan het eerste bord van Ben Provoost won. Kanonnen zwijgen niet altijd...