Het eerste tiental heeft in Amsterdam met 10-10 gelijk gespeeld tegen het Verenigd Amsterdams Damgenootschap. De wedstrijd leek aanvankelijk volstrekt gelijk op te gaan. Frans van Eenennaam en Frans Teijn stonden weliswaar lastig, maar Berke Yigitturk en Piet Lodder hadden een voordeeltje op het bord. Kopman Wim Bremmer was het eerste uit. Zijn riskante, maar goed berekende partij-opzet in het late middenspel, leverde slechts remise op omdat zijn tegenstander, KNDB-voorzitter Vermeulen, het hoofd koel hield. Na een gelijkwaardige remise van Roy Bidesi kwam Den Haag op achterstand door de nederlaag van Frans Teijn, die gaande de partij steeds meer terrein verloor. Berke Yigitturk speelde helaas toch remise nadat zijn tegenstander aanvankelijk opgaf, deze capitulatie vervolgens ontkende een toen ook nog een remisegaatje ontdekte. Deze onregelmatigheid is gemeld op het wedstrijdformulier. Piet Lodder kon de stand wel gelijk trekken. Met zeer precies en geduldig spel lukte het hem een voorpost te veroveren en daarmee de partij te beslissen.
Na een remise van Hans Giphart tegen jeugdspeler Dirk Vet leidde de nederlaag van Frans opnieuw tot achterstand. Frans kon geen weerlegging vinden tegen de riskante stellingopbouw van zijn tegenstander. Het was echter Hein van Dee die redding bracht. In een zeer onregelmatige partij tegen de Amsterdamse kopman Herman van Westerloo, waarin Hein onbevreesd de aanval koos, trok hij uiteindelijk aan het langste eind met een fraaie rondslag. Achteraf bleek hier ook een onregelmatigheid. Uit de notatie lijkt Hein tweemaal achter elkaar gezet te hebben, juist voor het moment dat Van Westerloo een remisecombinatie nam en rond het moment dat Hein van zijn bord weg was en zijn klok lopend aantrof.
Afsluitende remises van Pertap Malahé en Gerard de Groot brachten de 10-10 eindstand op het bord. Het eerste staat nu nog steeds in de middenmoot, maar heeft wel een zwaar programma achter de rug.
Het spelen op twee verschillende locaties wekt blijkbaar verwarring. Koploper van de Tweede Klasse ZHDB CCR 2 reed namelijk aanvankelijk naar het Eeldepad. De Rotterdammers troffen daar uiteraard geen dammers. Om iets over achten arriveerden ze alsnog in De Brink.
John Kolstee kreeg al snel een schijf voordeel, maar hij wist dit niet uit te buiten, Leen Schinkel wist er nog een remise uit te slepen, maar niet voordat Hedwig Callender en Piet de Regt eenzelfde resultaat hadden bereikt. Ron de Vaal versloeg Koos van Savooijen, zodat al niet meer verloren kon worden. Alex Kruyshoop wist ten koste van een schijf door te breken, maar Soegrim Boedhram bereikte met twee schijven de overkant. Deze wist echter niet te profiteren van de numerieke meerderheid, zodat de eindstand op 5-3 bepaald werd en het tweede tweede staat (gedeeld met VELO 2) achter CCR 2. Laatste wedstrijd van de eerste helft van de competitie is op op maandag 2 november uit bij De Lier 2 (en CCR 2 krijgt VELO 2 op bezoek).
Streekderby's zijn meestal spannende wedstrijden, alleen die tussen Den Haag 2 en DOS vallen meestal in het voordeel van de bewoners van de Prinsenstad uit. De paringen zagen er dit keer gunstig uit. Ron de Vaal had met Wynton Meijer als tegenstander een gemakkelijke middag. De voorsprong was van korte duur, Hans van de Vijver werd het slachtoffer van het zetje van Weiss dat Cees van Atten uitvoerde. Gokhan Bagci wist deze keer niet te stunten, Jordy van der Lugt bleek te sterk. Jeremy Pauwels keek al redelijk snel tegen een schijf achterstand aan tegen Mees van den Bosch, maar de Delftse voordrachtskunstenaar wist hiervan niet te profiteren, sterker nog, het was Jeremy die er in het eindspel met beide punten vandoor ging!
Alex Kruyshoop wilde de stand wat vereenvoudigen met een doorbraakcombinatie, maar deze bleek te te duur en leverde ook nog eens een doorbraak voor Gerard Peroti op. Lang konden de gasten niet van de voorsprong genieten, Sanjai Dhauntal strafte direct een foute achterloop van Loek Tillemans af, die er daarna niet meer aan te pas kwam. Rinus Snellaars had tegen Jan Eekhout een goede stand, maar na een verkeerde voortzetting keerden de kansen. Emre Hageman maakte de achterstand ongedaan tegen Rob Smits, die wilde winnen, maar laatstgenoemde kreeg het lid op de neus.
Frans Poorter zat aan de goede kant van het bord tegen Amand Keultjes, maar deze deed in het eindspel de juiste zetten, zodat er een net niet te winnen drie-om-een op het bord verscheen. Maar Hedwig Callender kreeg Chiel Overvoorde wel op de knieën, zodat er wederom gewonnen werd. Het team heeft nu al twee keer zo veel punten als vorig jaar dat smaakt natuurlijk naar meer. In een enigszins vertekende stand (door vrije rondes) staat het tweede vierde.
Vroeger wonnen we nog wel eens van Samen Sterk, getuige dit artikel uit 1941 toen ook Wim Hendriks nog in ons eerste speelde, maar de laatste twee jaar wil het in ieder geval niet lukken. Afgelopen zaterdag werd het opnieuw 9-11 voor de sympathieke bezoekers uit Hazerswoude.
Gerard de Groot was al snel uit tegen Ali Fthalla die de partij effectief naar remise ruilde. Piet Lodder bracht het eerste op voorsprong. Hij maakte het mooi uit met een eindspelletje na een rekenfout in het middenspel van Ruud de Kooter. Niet veel later was het al weer gelijk doordat Berke Yigitturk het moest afleggen tegen Wouter Morssink, de nationaal aspirantenkampioen.
Na een remise van Hein van Dee was het Wim Bremmer die Den Haag opnieuw op voorsprong bracht. Maar de stand op de overige borden was toen al niet meer zo positief. Frans van Eenennaam verloor zijn partij door een omsingeling van zijn centrumschijf die zijn jeugdige tegenstander met veel bravoure uitvoerde. En daarna ging Herman Vroom ten onder nadat hij langzaam maar zeker onder de voet gelopen werd. Deze achterstand werd niet meer goed gemaakt. Ondanks verwoede pogingen van Pertap om zijn tegenstander tot fouten te verleiden, bleef deze op de been. Frans Teijn speelde gewoon keurig remise tegen één van de sterkere bezoekers en ook Hans Giphart kwam net tekort voor de winst. DC Den Haag valt dus uit de kopgroep in de Eerste Klasse B die nu aangevoerd wordt door Samen Sterk met drie 11-9 overwinningen.
Met drie uit twee kende het tweede een prima start van de competitie. Met een uitwedstrijd tegen het nog puntloze RDC 2 op het programma zou de ongeslagen status gehandhaafd moeten kunnen worden. De paringen zagen er ook gunstig uit. Ron de Vaal trof aan bord vier in Teun de Kluyver een prima tegenstander om weer wat ritme op te doen. Er zat helaas geen winst in. Ook geen winst zat er in in de partij van Alex Kruyshoop tegen good-old Kees Majoor. Een onnauwkeurigheidje liet Majoor doorbreken naar dam, maar deze kon worden afgenomen voor twee stukken. Deze achterstandin schijven kon ongedaan worden gemaakt, wat tot slot resulteerde in een drie-om-drie-eindstand. Hans van de Vijver trof het niet met "kampioenenslachter" Daniël Boom. Die is aan een goed seizoen bezig en ook Hans moest er aan geloven. Alle ogen waren toen gericht op John Kolstee, die zou moeten winnen van Jac van Delft. Dat ging nog bijna lukken ook, maar de Rijnsburger wist, in tijdnood, nog te ontsnappen, zodat de eindstand 5-3 werd.
Opnieuw heeft het eerste zestal een punt laten liggen, al lag winst nu vooraf minder voor de hand tegen regerend kampioen Damlust. De thuisspelers waren op volle oorlogssterkte met Erno Prosman en Martijn van IJzendoorn, maar dat gold ook voor Den Haag dat voor de gelegenheid versterkt was met Johan Sterrenburg.
Helaas kon Johan de hooggespannen J verwachtingen niet waar maken. Nadat hij door een forcing een schijf verloor kwam hij er niet meer aan te pas. Gelukkig sloeg Sven Winkel toe middels een damzetje zodat de stand toch nog gelijk was. Bas Messemaker schoof langzaam maar zeker Harry Clasquin van het bord en sloot af met een instructieve Valluikslag. Inmiddels zag het er gunstig uit, want Friso Fennema had de kerkhofschijf van zijn tegenstander gewonnen en Gerard de Groot stond erg goed tegen Martijn van IJzendoorn.
Friso won inderdaad, maar toen Gerard vond dat hij aan remise genoeg had, verloor hij de scherpte en nam een foute remise-afwikkeling die gewoon verloor. Als laatste was Jeroen Kos bezig die tegen Erno Prosman een spannende aanvalspartij speelde. Jeroen verloor een schijf maar had voldoende positionele compensatie voor de remise. Helaas overzag hij een finesse in het eindspel en verloor alsnog. De 6-6 was wel een mooi resultaat, maar er had dit keer meer in gezeten.