Wederom trad het tweede helaas niet aan in de sterkst mogelijke opstelling, maar tegen Dordrecht 2 zou dat niet echt een probleem mogen zijn. Dit team was met slechts negen spelers naar Den Haag getogen, dus Radjesh Lachman kon na een uur een twee noteren. Normaal gesproken zou dit een 2-0 tussenstand zijn, maar nu was het de 2-2, omdat Radjen Kalloe zich vergreep en al na drie kwartier zijn tegenstander Chris Westerkamp kon feliciteren. Niet lang daarna won John Kolstee van welp Darina Knoops. Frans Poorter won vervolgens van Lauw Dingemans en Jan Schreurs van Jan Baars.
Met deze 8-2 tussenstand leek er een grote uitslag in de lucht te hangen, maar niets was minder waar. Alex Kruyshoop redde het niet tegen good-old Frits van Vloten. Zo ook Rinus Snellaars tegen Simon Rompa, zodat het verschil ineens nog maar twee was. Even leek het er op met de standen van de overige drie partijen in ogenschouw nemende dat er zelfs verloren zou gaan worden, maar Kees Osté ging tegen Ashok Mahabier in de fout, waardoor het negende en tiende punt werden binnen gehaald. Voor een teamoverwinning was nu nog maar één punt nodig. Echter noch Radjin Chandarsing (tegen David Visser), noch Moen Lachman (tegen Kees van Dijk) vond de remise. Zodat gelijk werd gespeeld zonder gelijk te spelen.
Hopelijk kan er de volgende ronde tegen CCR 2 wel gewonnen worden!
Zaterdag speelde het eerste team een belangrijke wedstrijd om uit de buurt te blijven uit de degradatiezone. Met 4 uit 5 ging het tot nu toe niet eens zo slecht en met hekkensluiter Dordrecht op bezoek was het zaak dit resultaat te verbeteren.
Domper was wel dat Piet Lodder en Fred Ivens vanwege persoonlijke omstandigheden – maar wel van uiteenlopende aard – verhinderd waren maar met Jan Kok en Roy Bidesi hadden we betrouwbare vervangers. Jan speelde een risicoloze remise. Hij werd (te) snel gevolgd door Herman Vroom, die het bord in vuur en vlam zette tegen zijn zwakkere tegenstander maar wel vergat winnend af te sluiten. Daarop volgde vrij snel te tweede tegenvaller. Gerard trapte in een damzetje terwijl zijn tegenstander voor een halve partij nog minder dan twintig minuten bedenktijd had.
Roy Bidesi zat aan de goede kant van het bord maar er kwam uiteindelijk een terechte remise op het scorebord. Hans Giphart behaalde ook een puike remise tegen de Dordtse kopman Anton Kosior, die daar niet eens ontevreden mee mocht zijn.
Frans Teijn speelde ook een goede partij waarin hij een tikkeltje beter stond maar liet zich verrassen door een zetje. Daarna was het snel remise. Intussen was de kans op een goed teamresultaat nihil, want ook Frans van Eenennaam stevende op verlies af. In een goede hekstelling nam hij een afwikkeling die in plaats van de geplande schijfwinst een positionele ruïne opleverde. En toen ook Jeroen Kos net de remise niet wist te vinden tegen Nico Knoops was het pleit definitief beslecht.
In het slotakkoord overzag Bas Baksoellah in een zeer goede stand een tijdelijk offer van zijn tegenstander en moest toen zelf naar de remise zoeken. En Hein van Dee ergerde zich zo aan rumoer op de gang dat ook hij geen remise meer zag en tekende voor de vierde nederlaag. Een geflatteerde 6-14 was het resultaat.
In de Zuid-Hollandse Hoofdklasse werd dinsdag het beslissende duel om het kampioenschap gespeeld. Damlust Gouda kwam op bezoek voor de wedstrijd tegen ons eerste team. Beide teams hadden tot nu toe alles gewonnen en kwamen voor deze wedstrijd op volle sterkte uit. De loting viel best wel goed uit. Hoewel de gemiddelde rating van Damlust iets hoger is, hadden wij op drie van de zes borden toch de hoogste rating.
Al vrij snel na aanvang viel de eerste beslissing. Harry Zandvliet kwam al iets minder uit de opening en toen Teun van de Krol naar schijfwinst combineerde, viel de beslissing snel. Daarna vielen de beslissingen pas tegen de tijdnoodfase. Fred Ivens wist door fraai positiespel zijn tegenstander Eric-Jan van Reenen steeds meer onder druk te zetten. Met nog enkele minuten op de club maakte deze de beslissende fout en was de stand weer gelijk. Sven Winkel bracht de Hagenaars daarna op voorsprong door in een klassieke partij zijn kansen optimaal te benutten. Jeroen Kos wist tegen Henk van Klaveren geen voordeel te bereiken en accepteerde in een 8-om-8 wijselijk het remise-aanbod.
Alle ogen waren toen gericht op het bord van Friso Fennema. Hij had tegen Erno Prosman een korte-vleugel opsluiting die er erg goed uit zag en de toeschouwers hoopten dan ook op een stunt. Maar Erno is natuurlijk niet voor niets grootmeester en vond de enige variant die het hem mogelijk maakte uit de opsluiting te ontsnappen. De overblijvende stand was vrijwel meteen verloren voor Friso.
Als laatste was Pertap Malahé bezig tegen Erik Hoogendoorn. Pertap leek onder zware druk te staan maar met een sterk tijdelijk offer wist hij daaraan te ontsnappen. In tijdnood leek het vervolgens toch nog fout te lopen, maar zoals we van Pertap gewend zijn, wist hij het laatste remisegaatje te vinden. Met enkele goed getimede offers wist hij twee dammen te halen en daarmee de 6-6 veilig te stellen.
Damlust behoudt de minieme voorsprong van slechts vier bordpunten. Maar gezien het resterende programma is het mogelijk dat die achterstand nog wordt ingelopen. Mochten beide teams gelijk eindigen, dan volgt een beslissingswedstrijd.
Je kan veel van het eerste tiental zeggen maar als het verliest dan gebeurt dat overtuigend. Ook tegen TDV moesten we een wel erg royale nederlaag wegslikken. Het werd na een foutenfestival ten slotte 16-4. Desondanks staan we nog steeds op en veilige achtste plaats. De komende wedstrijden tegen Dordrecht en CCR worden bepalend voor rechtstreekse degradatie, nacompetitie of rechtstreekse prolongatie van ons hoofdklasserschap.
Het begon al verkeerd met liefst drie invallers (bedankt voor je welwillende medewerking, Rinus!). Gerard de Groot, Hans Giphart en Hein van Dee ontbraken. Gelukkig waren Radjen Kalloe, Radjesh Lachman en Ashok Mahabier bereid om mee te gaan naar Tilburg. Aanvankelijk zag het er allemaal nog heel acceptabel uit. Ook bij Piet Lodder die tegen Jimmy Depaepe aanvankelijk niet echt prettig stond maar inmiddels in een voordelig klassiekje was beland. Hij overzag echter een damzetje en toen hij ook nog eens het juiste vervolg miste was de eerste 'nul' een feit.
Frans van Eenennaam stond zwaar onder druk tegen 1300-speler Jasper Daems. Toch hoefde onze penningmeester niet te wanhopen. Na een rekenfout, die tot schijfverlies leidde, was het echter over en sluiten. Daarna konden we zowaar twee meevallers noteren. Herman Vroom had de mazzel dat Martijn de Leeuw kon kiezen uit vele goede plannen. Zoals het ging was het ook geen vetpot voor Herman. Spectaculair slagwerk bracht echter redding. Zijn remiseaanbod was wellicht wat vroeg maar analytisch bezien wel gerechtvaardigd. Ashok Mahabier speelde een prima partij tegen routinier Toine Vermeer en zat voor het overgrote deel aan de goede kant van het bord. De laatste loodjes waren gelukkig niet te zwaar, met een remiseaanbod van zijn tegenstander als logisch uitvloeisel.
Van slag
Radjesh Lachman trof oud-NK-finalist Alex Mathijsen, nog altijd goed voor een rating van 1335. Na een wederzijds scherp flankspel moest de Brabander afwikkelen naar een stand die door het knappe tegenspel van Radjesh in remise leek uit te monden. Onze bord tien wilde echter dapper maar achteraf onverantwoord het onderste uit de kan en kreeg na een twee-om-twee een indringer te verduren die hem te zwaar op de maag lag. Frans Teijn was in een klassieke partij hard op weg het jonge talent Karlijn Overes een punt af te snoepen. Door een opmerking van arbiter Teus de Mik over het bijwerken van zijn notatie raakte hij kennelijk zo van slag dat hij een bok schoot, een schijf verloor en verder een kansloze strijd streed.
Bas Baksoellah moest erkennen dat de sterke jeugdspeler Koos van Amerongen positioneel al heel goed weet waar Abraham de mosterd vandaan haalt en Radjen Kalloe werd steeds verder teruggedrongen door Chris Korsten. Zijn pogingen tot tegenspel kostte hem een houtje en ondanks hardnekkig verweer ook de partij (14-2).
Jeroen Kos gaf Anton van Berkel volwaardig partij. Het had er zelfs veel van weg dat de TDV-topspeler minder stond maar Jeroen had echter het tempo tegen en moest nog z'n best doen om z'n vijfde remise op rij veilig te stellen. Het zegt veel van onze status van dit seizoen dat de captain met 5 uit 5 onze topscorer is, gevolgd door Hans Giphart met 4 uit 3 en Herman Vroom met 4 uit 4. Fred Ivens, de laatste jaren altijd goed voor een karrenvracht aan punten, prijkt op de ranglijst van de hoofdklasse B met een score van 4 uit 5 op de zeventigste plaats, een voor hem na ruim vijftig jaar clubcompetitie vrijwel ongekende ervaring. Ook tegen Kees van Bakel wilde het niet lukken. Fred speelde een sterke aanvalspartij die echter net niet doorsloeg. Na bijna zes uur spelen werd de vrede getekend.
De laatste wedstrijd van de eerste helft van het tweede viertal was tegen MDV 2. Bij winst mag voorzichtig aan een kampioenschap gedacht gaan worden, zeker als het derde team een handje meehelpt. John Kolstee speelde een prima partij tegen junior Patrick Scheffers, die tot dan toe nog ongeslagen was. John kon echter combineren naar dam, die hij even later schlemielig kon inleveren. Hij wist echter het hoofd koel te houden en de eerste twee punten binnen te halen. Radjin Chandarsing kwam al snel een schijf voor tegen Frits van der Gaag en speelde dit bekwaam naar partijwinst. De teamwinst werd een feit toen Alex Kruyshoop een remiseachtige doorbraak (een punt was immers genoeg) beloond zag worden met twee punten, na onnauwkeurig afspel van Leny van der Gaag. De eindstand had door Radjen Kalloe bepaald kunnen worden op de maximale score, maar hij kon de winst net niet vinden tegen Gerard van der Valk.
Dinsdag weten we wie het tweede op de hielen zal zitten, De Lier 3 of ons eigen derde viertal. En een week later volgt dan de kraker tegen datzelfde derde.
Dinsdag 13 november. Zet die datum alvast rood omlijnd in uw organiser of zakagenda. Dan wordt er naar alle waarschijnlijkheid beslist welk zestal zich hoofdklassekampioen van de ZHDB mag noemen. Op het programma staat dan de clash, de topper, de onverbiddelijke kraker DC Den Haag-Damlust. Beide teams leiden na vier van de negen ronden met de maximale score. Prosman c.s. kunnen alleen bogen op betere bordpunten. De verdere ons nog resterende wedstrijden moeten – in principe – te doen zijn: de reserves van Van Stigt Thans en de drie onderste zestallen Leiden, Naaldwijk en Alphen.
Met een licht tactische opstelling werd getracht koploper De Variant uit Oudenbosch (huiskamervraag: heeft het tweede eigenlijk eerder tegen een Brabantse club gespeeld?) van hun 100% score af te helpen. Helaas had ook de Brabantse captain dit bedacht zodat dit plan (gedeeltelijk) in het water viel. De wedstrijd werd een weerzien met ons oud-lid Rob van Lien. Hij wist Jan Schreurs zijn eerste nederlaag van dit seizoen toe te brengen. Invaller Paul Heskes liep helaas in een twee-om-vier en kon ook opgeven. Radjesh Lachman trof op bord 8 iemand met ongeveer dezelfde rating, dus winst zou er niet echt in zitten. Het werd zelfs geen punt, zodat het 0-6 werd. Het eerste punt kwam op naam van debutant John Kolstee, die knap remiseerde met MFF Daniella de Vos. Het hadden zelfs twee punten kunnen zijn door een kleine finesse in het eindspel..
Toen Radjin Chandarsing daarna ook moest capituleren, was de opdracht al zo goed als mislukt. Frans Poorter speelde een degelijke remise en Alex Kruyshoop kwam door een onnauwkeurigheid een schijf voor en wist dit om te zetten in partijwinst. Harry Zandvliet trof aan bord 5 de speler met de op een na hoogste rating en hij kreeg het helaas niet voor elkaar er een punt uit te slepen. Gelegenheidskopman Ashok Mahabier lukte het wel remise te spelen, evenals Radjen Kalloe, die de speler met de hoogste rating trof, wat hem na toch wel een lastige partij een mooie blauwe vermelding opleverde.